2024 yılında, yarım yüzyılın ardından Ay’a ilk kez insanlı bir görev düzenlenecek. Zeminin doğal uydusu keşfinin karmaşık, etkileyici ve inanılmaz güzel hikayesini hatırlamanın zamanı.
2023 yılı, küresel uzay keşfinde Ay’a odaklanmanın bir yılı olarak kayda geçti. Yüzeye hemen dört otomatik uzay aracı gönderildi. Bir tanesi başarılı bir şekilde indi ve küçük bir ay aracını indirdi, ikisi çarptı ve biri ocak ayında inişe hazırlanıyor. Ayrıca, ocak ayında özel bir şirket tarafından inşa edilen başka bir uzay aracı Ay’a fırlatılacak. Aynı zamanda NASA, bu yıl yarım yüzyılın ardından Ay’ı yörüngeye alacak ekipleri duyurdu ve Teksas’taki Meksika Körfezi kıyısında yeni Amerikan mürettebatlarını Ay yüzeyine ulaştırmak için kullanılacak ağır roket ve uzay aracının uçuş testleri başladı.
Ay, Dünya’nın neredeyse yaşamın var olduğu süre boyunca sürekli olarak etrafında dönen tek doğal uydusudur. Ay, Ordovic Körfezi’nin karanlık sularını geceleri aydınlatırken, Permien sabel dişli yılanların ulumasına ve dinozorların dolaşmasına tanık oldu. Antik medeniyetlerde mitler ve efsaneler yaratıldı ve insanların bilgiye olan ilgisi uyanır uyanmaz, insanlar Ay’ın doğası ve kökeni hakkında sorular sormaya başladı. İnsanlık gökyüzünü keşfetmenin yeni araçlara sahip olduğunda – önce teleskoplarla, ardından kameralarla ve nihayet uzay yolculuğuyla – bu araçlar aynı zamanda Ay’a da yönlendirildi.
1609’da ilk astronom Galileo Galilei, 32 kat büyütmeli bir teleskop kullanarak Ay’ın çizimlerini yaptı. Bu çizimler, Ay’ı betimleme çabalarından önemli ölçüde farklıydı ve onu sadece gökyüzündeki lekelerle bir daire olarak değil, tam teşekküllü bir küre şeklinde bir göksel cisim olarak gösterdi ve bu da Dünya ile karşılaştırılabilir hale getirdi. 2 Ocak 1839’da Fransız kimyager ve ilk fotoğrafçı (o dönemde bu kelime henüz mevcut değildi) Louis Daguerre, tarihte ilk kez Ay’ı fotoğrafladı – maalesef görüntü korunmadı, ancak bu, diğer mucitleri ve fotoğraf teknolojileri geliştiricilerini “gece ışığına” doğru lenslerini yönlendirmeye ilham verdi.