Het genre “actiefilm met Jason Statham” valt niet alleen op tussen andere films, maar ook onder collega’s in het actiegenre. Misschien ligt het allemaal aan de Britse charme van de acteur, waardoor hij zelfs in de meest brute rollen met vonken van intelligentie schittert. Het is ook zo gebeurd dat Statham in zijn films graag allerlei beroepen uitprobeert. Waarschijnlijk is het niet nodig uit te leggen voor welke activiteit hij heeft gekozen in het verhaal getiteld “De Bijenhouder”. Maar hoe de film zelf is geworden, lees je in onze recensie.
“De Bijenhouder”
Genre: Actie
Regisseur: David Ayer
Met: Jason Statham, Jeremy Irons, Josh Hutcherson, Emmy Raver-Lampman, Bobby Naderi, Phyllis Rashad
Première: Bioscopen
Jaar van uitgave: 2024
IMDb: 6,7
De man genaamd Adam Clay (Jason Statham) is geïnteresseerd in het houden van bijen in een schuur die hem ter beschikking is gesteld door zijn kennis Eloise (Phyllis Rashad). Adam heeft geen andere bezigheden; hij heeft zijn leven gewijd aan zijn vak. Maar alles verandert wanneer Eloise slachtoffer wordt van een groot oplichtersnetwerk, met uiterst tragische gevolgen. Clay besluit de schuldigen te straffen, die handig uit de handen van de wet weten te blijven, op eigen houtje. En zijn vaardigheden uit vorig werk helpen hem daarbij, want Adam is een van de meest elite operatieagenten ter wereld, wiens naam angst oproept.
De regisseur van de film is David Ayer, die je kunt kennen van “Bright” met Will Smith, “Fury” met Brad Pitt, en de eerste verfilming van “Suicide Squad”, hoe kan het anders. Ayer weet goede, zelfs geweldige actiefilms te maken. Maar voor hem is het belangrijk om niet te diep in de diepten van de setting, het verhaal en andere pogingen om meer vast te leggen dan je kunt doorslikken, te duiken. Anders stort de hele structuur van zijn werk gewoon in.
“De Bijenhouder” is precies zo’n geval waar minder meer betekent. De film probeert niet iets groots en pompeus van zichzelf te maken, zelfs als er enkele aanwijzingen zijn die nergens toe leiden. Het blijft bij aanwijzingen, waardoor je volledig kunt genieten van de show die de hoofdrolspeler Jason Statham je biedt.
Statham was ook een van de producenten van de film, dus hij had zeker enige controle over de productie. Misschien is dat de reden waarom er zoveel zelfspot in de film zit over het personage van Statham. Iedereen is bang voor Clay, terwijl hij zelf een hoog moreel kompas en een duidelijk gevoel van rechtvaardigheid handhaaft. Praktisch heilig, die je ook nog een potje honing kan schenken.
Maar als het op gevechten aankomt, is Clay meedogenloos. De actie in de film is meeslepend en levendig, maar tegelijkertijd niet al te fantasierijk. Ja, het is niet zo grimmig als “The Raid” en “John Wick”, maar het is ook niet het overheersen van stijl boven alle andere elementen à la James Bond gespeeld door Daniel Craig. Het productieteam heeft de gulden middenweg gevonden in hun benadering van gevechten, explosies en geweld in het algemeen. Dus de film is al de moeite waard om alleen al hiervoor bekeken te worden.
Er zijn ook andere interessante ideeën in de film, die verrassend genoeg verborgen zijn in het plot. Het verhaal verkent oplichtingspraktijken die gebaseerd zijn op het misleiden van goedgelovige mensen. Legaal gezien is er bijna niets tegen hen te doen. Deze schema’s worden later gebruikt om grotere operaties te financieren die een hele natie kunnen beïnvloeden, of zelfs de hele wereld.
“De Bijenhouder” belicht boeiende concepten die zeer relevant zijn in de echte wereld. Maar de film vergeet nooit zijn hoofddoel: je vermaken met hoe Statham alle tegenslagen overwint. Hierdoor stort het verhaal niet in overmatig moralisme en pogingen om diepere gedachten op te roepen. Alles is eenvoudig, duidelijk, toegankelijk – en daarom uitstekend.
Toch komen in de film enkele voor de hand liggende morele lessen naar voren. Ze hebben te maken met Clay’s passie voor bijen. Hij en andere personages trekken regelmatig parallellen tussen beschaving en bijenkorf. Eerlijk gezegd klinkt dit allemaal naïef en dwaas. Op sommige momenten zelfs te veel, waardoor een serieuze scène gemakkelijk gepaard kan gaan met het gelach van het publiek in de zaal. Je kunt dit beschouwen als een deel van de sfeer van de film, waar Ayer schijnbaar definitief heeft ingestemd dat al zijn pogingen om iets serieus te doen eindigen met een vergelijkbaar resultaat. En nu is hij gewoon van plan mensen vreugde te schenken.
Bovendien bevat de film verschillende verhaallijnen, elk met zijn eigen accenten en stemmingen. Ze vlechten netjes in elkaar, waarbij elk het verhaal vanuit zijn eigen perspectief onthult. Deze aanpak stelt een al dynamische film in staat om nog gevarieerder te worden.
“De Bijenhouder” roept over het algemeen aangename emoties op. Het is een ouderwetse actiefilm, vol met allerlei moderne elementen. Het botsen van tradities en innovaties creëert een waardevolle film.
En ja, na “De Bijenhouder” zal Stathams verzameling citaten zeker worden aangevuld met nieuwe pareltjes.
Conclusie:
“De Bijenhouder” is een uitstekende actiefilm die zowel eer betoont aan Statham als acteur, als aan Ayer als regisseur. Het vol
gt de regels die alleen mogelijk zijn in de filmwereld. Maar het gebruikt ze optimaal, waardoor eenvoudig amusement een beetje meer wordt. Ietsje meer, maar toch.