Het fenomeen van Blumhouse Productions zal waarschijnlijk vele jaren bestudeerd worden. Deze studio slaagde erin het irrationele horror genre te nemen en het op de rails van rigoureuze Hollywood-productie te zetten, waar geen ruimte is voor vertragingen en tegenslagen. Heeft dit invloed op de kwaliteit van de uiteindelijke films? Absoluut, zoals blijkt uit de tamelijk bescheiden beoordelingen van critici. De box office-cijfers lijken hen niet veel te deren, dus we zullen Blumhouse Productions horrorfilms voorlopig niet kwijtraken. “Night Swim” is de nieuwste toevoeging aan de horrorfilms van de studio. Laten we bespreken hoe het uitpakte in onze recensie.
“Night Swim” Genre: Horror
Regisseur: Bryce McGuire
Met: Wyatt Russell, Kerry Condon, Nancy Lenehan, Ben Sinclair, Jodi Long Theatrale release
Jaar: 2024
IMDb: 5.1
De film vertelt het verhaal van de Wollers, een familie die gedwongen wordt een nieuw huis te vinden vanwege de problemen van het gezinshoofd Ray (Wyatt Russell) met zijn honkbalcarrière. Ray heeft hersteltijd nodig na een blessure. Het huis dat ze vinden heeft toevallig een verwaarloosd zwembad, dat positieve invloed kan hebben op de fysieke en morele gezondheid van de man. Echter, een reeks vreemde gebeurtenissen begint te laten zien dat het zwembad niet zo eenvoudig is als het op het eerste gezicht lijkt.
Het verhaal achter “Night Swim” is banaal en doet denken aan tientallen andere horrorfilms. Het lokale scenario is gebaseerd op een korte film uit 2014 met dezelfde naam. De korte film had tot doel de levensvatbaarheid van het idee van een “moorddadig zwembad” te demonstreren. De auteurs struikelden echter op het meest voor de hand liggende moment, want wat werkt in een vier minuten durend verhaal kan alleen maar verveling veroorzaken wanneer het wordt uitgebreid tot een bijna honderd minuten durende film.
“Night Swim” is saai. Een cliché-uitspraak, maar het past perfect bij zo’n clichématige film.
Het lijkt erop dat het goede materiaal voor de film opgebruikt was in de eerste vier minuten van de bron. Alles moest worden gevuld met typische Blumhouse Productions verhaallijnen over familie, momenten uit het verleden en pretentieuze gesprekken over niets.
Je hoeft niet eens twee keer na te denken om de maximale sjabloonontwikkeling van alles in het verhaal te begrijpen. Opnieuw een familie met problemen, opnieuw een mysterieus huis, opnieuw pogingen om de waarheid te achterhalen over wat er gebeurt via vorige bewoners, en opnieuw een mysterieuze entiteit die aan het einde van de film tevoorschijn komt en definitief alle pogingen om het publiek bang te maken, vernietigt en tegelijkertijd de controle over een van de personages overneemt.
Dit is zelfs geen spoiler, omdat zo’n structuur actief wordt uitgebuit in veel andere horrorfilms. Het lijkt alsof er een automatische scriptgenerator is voor horrorfilms in de filmindustrie, waar je alleen variabelen zoals personagenamen en belangrijke bedreigingen hoeft te veranderen, terwijl de essentie hetzelfde blijft.
En zelfs zo’n benadering kan werken als de belangrijkste dreiging fatsoenlijk wordt uitgevoerd. Denk bijvoorbeeld aan “Sinister”, dat goed past in de bovenstaande structuur maar toch een waardige film bleek te zijn.
Het probleem is dat de dreiging in “Night Swim” het zwembad is. Ja, het klinkt absurd. Ziet er nog absurder uit.
Hier kun je proberen de auteurs te rechtvaardigen omdat de film probeert in te spelen op onze angst om te verdrinken, waarbij de angst voor water, diepte en verstikking in het algemeen wordt gecombineerd. Bovendien zijn achtertuinzwembaden een van de belangrijke kenmerken van de Amerikaanse cultuur, een manifestatie van de “Amerikaanse droom”, een beeld dat aanzienlijk wordt beïnvloed door de kapitalistische samenleving. Net als veel andere horrorfilms komt “Night Swim” niet uit het niets; het heeft een duidelijke basis.
Het enige probleem is dat het fundament net zo onbetrouwbaar is als het water in het zwembad. Ongeacht de banden met de Amerikaanse manier van leven, krijgen we een zeer vreemd object in het middelpunt van het plot. Bovendien is dit object op de een of andere manier verbonden met mystiek en oude tradities. Ik vestig je aandacht hierop; dit is een film over een zwembad. Eng? Niet echt? Begrijpelijk, niets verrassends.
Zwembadavonturen worden vermengd met ruzies tussen de hoofdpersonages en scènes uit hun gezinsleven. Ze zijn zo saai en, excuseer me, inspiratieloos dat het kijken naar andere ongelukkige kijkers die met jou naar de bioscoop gingen voor “Night Swim” interessanter wordt.
Dit is een typisch Blumhouse-verhaal, waar horror wordt vermengd met familiadrama. Er komt zelden iets goeds uit, en dit is geen uitzondering.
Het kan niet gezegd worden dat de film slecht gemaakt is vanuit technisch oogpunt. Het ziet er goed uit en klinkt goed (het laatste is uiterst belangrijk voor horrorfilms). Het is gewoon dat de technische uitvoering gericht is op zo’n dwaas idee dat het op zichzelf geen prestatie wordt.
En het is ook geen enge film helemaal niet. Eerlijk gezegd begin ik moe te worden om dit bijna bij elke horrorfilm te zeggen. Maar “Night Swim” zit zo vol clichés dat het verdient om te herhalen wat al gezegd is. Als je iets interessants wilt over verdrinken, kijk dan naar “Lake Mungo” uit 2008.
En het is beter om persoonlijk met zwembaden om te gaan dan om ze te bekijken via slechte films.
Conclusie:
“Night Swim” is niet alleen saai, maar ronduit slechte cinema die een dwaas idee neemt en probeert er iets serieus van te maken. Dat lukt niet. Echter, in de hedendaagse cinema is ronduit “slecht” zijn in plaats van alleen “saai” ook op zichzelf een prestatie. Maar waarschijnlijk wil je er je tijd en geld niet aan besteden.